Άρθρο: Λιοσίων 104
Εργάζομαι στην Λιοσίων 104 αρκετό
καιρό, πάνω από χρόνο τώρα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου, καθώς
διαβάζω διάφορα αναληθή σχόλια στο διαδίκτυο σχετικά με το χώρο που εργάζομαι.
Ας ξεκινήσω με τις συνθήκες εργασίας…
Δεν υπάρχουν. Μουσικούλα, καλή διάθεση, πολλά χαμόγελα. Έτσι ξεκινά η μέρα μας.
Έχεις κάποιο πρόβλημα; Το λες σε κάποιον και στο λύνουν άμεσα. Μέχρι και στον
γενικό διευθυντή μπορείς να μιλήσεις ανά πάσα ώρα. Δεν πήγε καλά η μέρα σου
παραγωγικά; Το μόνο που εισπράττεις είναι ένα φιλικό χτύπημα στη πλάτη «Δεν
πειράζει ρε φίλε, και αύριο μέρα είναι». Νιώθεις άνθρωπος και όχι νούμερο.
Δύο φορές το μήνα που πληρωνόμαστε;
Είναι μία συνηθισμένη μέρα. Δεν υπάρχει ούτε άγχος ούτε αδημονία. Ξέρουμε ότι
με τη λήξη της βάρδιας θα περάσουμε από το λογιστήριο και θα πάρουμε το μισθό
μας. Μα βρέξει – χιονίσει η πληρωμή θα γίνει. Ακόμα και στα παιδιά που έχουν
αποχωρίσει από την εταιρεία. ΠΑΝΤΑ και μέχρι το τελευταίο σέντ.
Η αλήθεια είναι όμως ότι με αυτά που
διάβαζα είχα ανησυχήσει λίγο, και έτσι στις αρχές Ιανουαρίου πήγα στο ΙΚΑ
(Υποκατάστημα Ζωγράφου), και ζήτησα εκτύπωση της καρτέλας μου, φοβούμενος τι θα
δω.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως
ένιωσα όταν είδα την εκτύπωση: ΠΛΗΡΗΣ ΕΝΣΥΜΑ.
Πείτε μου μετά εσείς, πως θα ήσασταν
αν δουλεύατε κάπου που οι συνθήκες είναι ανθρώπινες (για να μην πω φιλικές), η
μισθοδοσία πάντα στην ώρα της και τα ένσημα να έχουν πλήρως αποδοθεί.
Πείτε μου με τι κέφι θα δουλεύατε;
Πως θα ήταν η απόδοση σας; Πως θα ξυπνάγατε κάθε πρωί για να πάτε στη δουλειά;
Εγώ πάντως από τον Γενάρη …πάω
πετώντας. Αισθάνομαι τόσο καλά, ασφαλής και χαρούμενος, που φαίνετε και στην
απόδοση μου. Έχω πάρει 3 πριμ και συνεχίζω. Η παρέα μου με ρωτάει τι άλλαξε και
τους απαντάω : «Δουλεύω, πληρώνομαι και δεν φοβάμαι για το αύριο».
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή